Boby Jose Kattikad Quotes

“പിരിയുമ്പോള് ,എനിക്ക് വലതും തരിക ഓര്മ്മക്കായി എന്ന് പീറ്റര് ജീസ്സസിനോട്ചോദിച്ചു ,ക്രിസ്തുവാകട്ടെ അപ്പമെടുത്ത്പറഞ്ഞു "ഇതെന്റെ ശരീരമാണ്, നീ ഇത്ഭക്ഷിക്കുക "പീറ്റര് അപ്പം ഭക്ഷിച്ചു ,ആഅപ്പം അവന്റെ ശരീരത്തിന്റെ ഭാഗമായി ,ചിന്തയുടെ ഭാഗമായി,ദര്ശനത­തിന്റെയും് നൃത്തത്തിന്റെയ­ും ഭാഗമായി,സംഗീതത്തിന്റെയും രതിയുടെയും ഭാഗമായി,കുഞ്ഞുമക്കളുടെ ഭാഗമായി-അര്ത്ഥമിതാണ് -ദര്ശനങ്ങളുടെ സുഗന്തങ്ങള്എപ്പോള് വേണമെങ്കിലും കാലം കവര്ന്നെടുക്കാ­ം ,എന്നാല് അപ്പം നല്കിയവന്റെ ഓര്മ്മഎല്ലാ കാലങ്ങളിലും നിലനില്ക്കും-ജീവിതമെപ്പോഴാണ് വിശുദ്ധമായ ഒരുതളികയിലെടുത്തു വാഴ്ത്തി വിഭജിച്ചുനമുക്ക് കൊടുക്കാനാവുക.”

“പിരിയുമ്പോള് ,എനിക്ക് വലതും തരിക ഓര്മ്മക്കായി എന്ന് പീറ്റര് ജീസ്സസിനോട്ചോദിച്ചു ,ക്രിസ്തുവാകട്ടെ അപ്പമെടുത്ത്പറഞ്ഞു "ഇതെന്റെ ശരീരമാണ്, നീ ഇത്ഭക്ഷിക്കുക "പീറ്റര് അപ്പം ഭക്ഷിച്ചു ,ആഅപ്പം അവന്റെ ശരീരത്തിന്റെ ഭാഗമായി ,ചിന്തയുടെ ഭാഗമായി,ദര്ശനത­തിന്റെയും് നൃത്തത്തിന്റെയ­ും ഭാഗമായി,സംഗീതത്തിന്റെയും രതിയുടെയും ഭാഗമായി,കുഞ്ഞുമക്കളുടെ ഭാഗമായി-അര്ത്ഥമിതാണ് -ദര്ശനങ്ങളുടെ സുഗന്തങ്ങള്എപ്പോള് വേണമെങ്കിലും കാലം കവര്ന്നെടുക്കാ­ം ,എന്നാല് അപ്പം നല്കിയവന്റെ ഓര്മ്മഎല്ലാ കാലങ്ങളിലും നിലനില്ക്കും-ജീവിതമെപ്പോഴാണ് വിശുദ്ധമായ ഒരുതളികയിലെടുത്തു വാഴ്ത്തി വിഭജിച്ചുനമുക്ക് കൊടുക്കാനാവുക.”

“പുറത്തിത്രയും മമതകള് മുഴുവന്ആടയാഭരണങ്ങളും അണിഞ്ഞ്കൈകൊട്ടി വിളിച്ചിട്ടും നിങ്ങളുടെ ഉറ്റവര്എന്തുകൊണ്ട് വീട്വിട്ടിറങ്ങി പോകുന്നില്ല , എന്തുകൊണ്ട്നിങ്ങളുടെ കൗമാരകാരനായ മകന്മദ്യപിക്കുന്നിലല് ,പെണ്കുട്ടി പ്രണയത്തിന്റെ മായ പങ്കാളിയെ ചുറ്റിപിടിച്ചുപുലരിയോളം നൃത്തം ചവിട്ടുന്നില്ല ,പുറത്തേക്ക്പോകാന് ഉയര്ത്തിയ പാദങ്ങള് ഒരു നിലവിളിയോടെ താഴ്ത്തി അവര്ട് ഉള്ളിലേക്ക് ഓടിപോയതെന്തുകൊണ്. രണ്ടു പേര്ക്കിടയില് സംഭവിച്ചതതാണ് , ശരിയായ രണ്ടു പേര് തെറ്റായ ഒരു കാലത്തില് കണ്ടു മുട്ടുകയെന്നു പറയുന്നതുപോലെ .ആരോ ചിലര്കുറുകെ കടക്കാനുള്ള വൈമുഖ്യം കൊണ്ട് അവര് അങ്ങനെ നിന്ന്പോയതാണ് .അങ്ങനെതന്നെയായ­ിരിന്നോ അതുവേണ്ടിയിരുന്നതെന്ന്പറയാനുള്ള ധൈര്യമോന്നുമില്ല.ദൈവമേ, ഈ വാതില് പടികള് എന്തുകൊണ്ടാണ്നീ ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നത് ... ?തടി തരങ്ങള് കൊണ്ടല്ല എന്ന് വരുമോ ..?നിങ്ങളുടെ സ്നേഹം ഒരുകടമ്പയായി കുറുകെ കിടക്കുമ്പോള് ആര്ക്കാണ്പുറത്തു കടക്കാനാവുക ..”

“After a while, she murmurs, "What does it mean... what is it to be American?" The question stuns him. That he doesn't know how to answer stuns him more. Or maybe he doesn't know the answer. Maybe certainty is impossible. We're only as real as what we do and what is done to us in the moment; knowing comes much later, if it comes at all. We're jostled by too many acts that we choose to forget.”

“A belief which leaves no place for doubt is not a belief; it is a superstition. -Jose Bergamin, author (1895-1983)”

“We arrived and the miracle happened.It was the sea and the wind in the bells.We came from far, from years Thirsty as dust, from humble fishermen’s nets on barren shore."~ José Manuel Cardona, from Poems to Circe, The Birnam Wood (El Bosque de Birnam, Consell Insular D'Eivissa, 2007).Translated from the Spanish by Helene Cardona.”

“There are people like Senhor José everywhere, who fill their time, or what they believe to be their spare time, by collecting stamps, coins, medals, vases, postcards, matchboxes, books, clocks, sport shirts, autographs, stones, clay figurines, empty beverage cans, little angels, cacti, opera programmes, lighters, pens, owls, music boxes, bottles, bonsai trees, paintings, mugs, pipes, glass obelisks, ceramic ducks, old toys, carnival masks, and they probably do so out of something that we might call metaphysical angst, perhaps because they cannot bear the idea of chaos being the one ruler of the universe, which is why, using their limited powers and with no divine help, they attempt to impose some order on the world, and for a short while they manage it, but only as long as they are there to defend their collection, because when the day comes when it must be dispersed, and that day always comes, either with their death or when the collector grows weary, everything goes back to its beginnings, everything returns to chaos.”

“‎"The greatest discovery you'll ever make, is the potential of your own mind.”

“You learn to run by running.”

“Life is like a dream, when you wake up,you only have memories.”

“old photographs are very deceiving, they give us the illusion that we are alive in them, and it's not true, the person we are looking at no longer exists, and if that person could see us, he or she would not recognise him -- or herself in us, 'Who's that looking at me so sadly,' he or she would say.”